Bernardyn długowłosy i krótkowłosy

Bernardyn długowłosy – jedna z ras psów, należąca do sekcji psów molosowatych w typie górskim. Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy.

Rys historyczny

Pochodzenie rasy nie jest dokładnie znane, najbardziej prawdopodobną wydaje się hipoteza, iż Rzymianie przyprowadzili ze sobą w Alpy molosy, które w odmiennych warunkach klimatycznych i na skutek krzyżowania z rodzimymi rasami wytworzyły dwa typy psów: lżejszy, od którego pochodzą wszystkie szwajcarskie psy pasterskie, i cięższy, od którego wywodzi się m.in. bernardyn.

Rasa ta swoją nazwę wzięła od klasztoru kanoników regularnych na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Został on założony w 980 r. przez św. Bernarda z Menthon. Dawne kroniki zaginęły lecz wiadomo, że mnisi wyhodowali w XVIII w. bernardyny na przewodników, aby odnajdywały i ratowały ludzi w górach. Pierwotnie bernardyn miał krótką sierść, jednak dzięki krzyżówce z nowofundlandem powstała odmiana szorstkowłosa.
Wygląd
Budowa

Są to psy bardzo wysokie, szerokie, o potężnym kośćcu i dużej masie. Pierwotne psy były nieco mniejsze gdyż dochodziły do wagi 50 kg. Zdarzają się przypadki bernardynów o masie nawet 100 - 130 kilogramów.
Szata i umaszczenie
Ze względu na szatę istnieją dwie odmiany bernardyna: krótkowłosa i długowłosa. Umaszczenie jest brązowo - białe i brązowo-żółte, białe w rude łaty. Ze względu na gęste i ciepłe futro, w obszarach poniżej gór, w lato bardzo mocno traci futro. Pochodzi ze Szwajcarii. Umaszczenie czerwone i białe.
Zachowanie i charakter

Bernardyny są łagodnymi, wiernymi i przyjacielskimi psami. Znane ze swojej lojalności, spokoju, tolerancji w stosunku do innych zwierząt oraz dzieci. Bardzo skore do zabawy, niezależnie od wieku. Wyróżniają się wysoką inteligencją, dobrze wychowane są bardzo posłuszne. Bardzo przywiązują się do swoich właścicieli - nierzadko stają w ich obronie, gdy grozi im jakiekolwiek niebezpieczeństwo.
Użytkowość

Psy tej rasy są wykorzystywane w ratownictwie górskim (wykorzystywane są głównie krótkowłose) i w poszukiwaniach rożnego typu. Hoduje się je też jako psy stróżujące bądź domowe.
Ciekawostki

* Najsławniejszym bernardynem był Barry, który ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda. Legenda głosi, że uratował on 40 osób, a zginął przy uratowaniu 41. Pomnik tego psa znajduje się w Cimetière des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie (zobacz).
* W amerykańskim filmie Beethoven głównym bohaterem jest pies rasy bernardyn.

Choroby

Bernardyny są podatne na skręt żołądka (choroba śmiertelna w skutkach) oraz dysplazję stawów. Występują także problemy z uszami, oczami i ślinotokiem.

Inne nazwy Pies św. Bernarda, St. Bernhardshund, St. Bernard
Kraj patronacki Szwajcaria
Wymiary
Wysokość 70 - 90 cm (psy),
65 - 80 cm (suki)
Masa 55 - 100 kg
Klasyfikacja
FCI Grupa II, Sekcja 2.2,
numer wzorca 61
AKC Working
ANKC Grupa 6 (Utility)
CKC Grupa 3 - Working Dogs
KC(UK) Working
NZKC Utility
UKC Grupa 1 - Guardian Dog

Bernardyn krótkowłosy - jedna z ras psów, należąca do sekcji psów molosowatych w typie górskim. Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy.

Rys historyczny

Pochodzenie rasy nie jest dokładnie znane, najbardziej prawdopodobną wydaje się hipoteza, iż Rzymianie przyprowadzili ze sobą w Alpy molosy, które w odmiennych warunkach klimatycznych i na skutek krzyżowania z rodzimymi rasami wytworzyły dwa typy psów: lżejszy, od którego pochodzą wszystkie szwajcarskie psy pasterskie, i cięższy, od którego wywodzi się m.in. bernardyn.

Rasa ta swoją nazwę wzięła od klasztoru kanoników regularnychna Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Został on założony około 1050 r. przez św. Bernarda z Menthon. Dawne kroniki zaginęły lecz wiadomo, że mnisi wyhodowali w XVIII w. bernardyny na przewodników, aby odnajdywały i ratowały ludzi w górach. Pierwotnie bernardyn miał krótką sierść, jednak dzięki krzyżówce z Nowofundlandem powstała odmiana szorstkowłosa.
Wygląd
Budowa

Jest to pies ciężki i masywny. Wzorzec FCI nie podaje górnej granicy wzrostu.
Szata i umaszczenie

Ze względu na długość szaty istnieją dwie odmiany bernardyna: krótkowłosa i długowłosa. Umaszczenie: Kolor podstawowy to biel z mniejszymi i większymi czerwono rudymi łatami (psy o umaszczeniu łaciatym) aż do czerwono rudego płaszcza na grzbiecie i słabiznach (psy o umaszczeniu płaszczowym). Jednakowo cenione jest umaszczenie odwrotne: czerwono rudy płaszcz poprzerywany bielą. Dopuszczalne czerwono rude pręgowanie. umaszczenie brązowożołte tolerowane. Pożądana ciemna oprawa głowy. Tolerowany czarny nalot na tułowiu.
Charakter

Jest to pies spokojny, łagodny i odważny, nieufny wobec obcych.
Popularność

Bernardyn krótkowłosy jest rzadziej spotykaną odmianą w porównaniu do bernardyna długowłosego. W Polsce uznawany jest za rasę rzadką.
Użytkowość
Psy tej rasy są wykorzystywane w ratownictwie górskim (wykorzystywane są głównie krótkowłose) i w poszukiwaniach rożnego typu. Hoduje się je też jako psy stróżujące bądź domowe.
Ciekawostki

Najsławniejszym bernardynem był Barry, który ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda. Miał on ocalić około 40-100 osób. Pomnik tego psa znajduje się w Cimetière des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie

Inne nazwy Pies św. Bernarda, St. Bernhardshund, St. Bernard
Kraj patronacki Szwajcaria
Wymiary
Wysokość 70 - 90 cm (psy),
65 - 80 cm (suki)
Klasyfikacja
FCI Grupa II, Sekcja 2,
numer wzorca 61
AKC Working
ANKC Grupa 6 (Utility)
CKC Grupa 3 - Working Dogs
KC(UK) Working
NZKC Utility
UKC Grupa 1 - Guardian Dog

Źródło: Wikipedia.org

Post został pochwalony 0 razy

mi bardziej podobają sie długowłose

Post został pochwalony 0 razy